Voor het eerst op de skies....
15 Feb 2007
Carlos heeft er al heel lang naar uitgekeken, Lenette heeft gemengde gevoelens, maar eindelijk is het dan zo ver: we gaan skieën.
Er ligt een dik pak sneeuw op de bergen en het is een mooi ritje naar de ski pistes. Mooi binnen handbereik, een half uurtje rijden vanaf Aizu-Wakamatsu, waar wij wonen.
Gelukkig is er iemand die Engels spreekt en ons helpt met de ski huur. Dan staan we eindelijk bij de baby ski piste, waar Lenette met knikkende knieën tussen de peuters van 3 en 4 jaar omhoog gaat.
Okay, de eerste afdaling overleefd. Carlos vindt dat we nu maar met de volwassen lift mee naar boven moeten. Zo gezegd, zo gedaan. Het was geweldig, alhoewel Lenette natuurlijk regelmatig met haar snuffert in de sneeuw heeft gelegen. Jeetje was kan het soms moeilijk zijn om op te staan...
Maar zoals met alles, zit het 'm in het oefenen. Dat hebben we dus vaak gedaan. Het is hier ook mogelijk om 's avonds te skieën; tot 9 uur zijn de pistes verlicht. Collega's die ons kantoor bezoeken, gaan ook graag mee skieën. We hebben al veel mensen blij kunnen maken met een trip naar de ski piste.
Over het algemeen was de winter niet zo goed voor de skieërs, maar we mochten toch niet klagen. Zelfs toen de wegen en het parkeerterrein bij de pistes sneeuwvrij waren, was de kwaliteit van de sneeuw toch regelmatig goed genoeg om te gaan skieën.
Soms moet er ook gewerkt worden. Maar ook op de ski piste heeft Carlos ontvangst met zijn mobiele telefoon. Gelukkig, we hoeven niet naar huis, het probleem kon per telefoon opgelost worden....
Als we dan na het skieën thuis komen, moet soms eerst de parkeerplaats sneeuwvrij gemaakt worden, om te kunnen parkeren. Alles heeft zo zijn prijs....
Inmiddels is de winter voorbij, de skies en snowboard staan ingevet in de opslag. Nu is het zo dat zelfs Lenette het vooruitzicht voor een strenge winter niet erg vindt: dan kan er weer geskied worden!
Er ligt een dik pak sneeuw op de bergen en het is een mooi ritje naar de ski pistes. Mooi binnen handbereik, een half uurtje rijden vanaf Aizu-Wakamatsu, waar wij wonen.
Gelukkig is er iemand die Engels spreekt en ons helpt met de ski huur. Dan staan we eindelijk bij de baby ski piste, waar Lenette met knikkende knieën tussen de peuters van 3 en 4 jaar omhoog gaat.
Okay, de eerste afdaling overleefd. Carlos vindt dat we nu maar met de volwassen lift mee naar boven moeten. Zo gezegd, zo gedaan. Het was geweldig, alhoewel Lenette natuurlijk regelmatig met haar snuffert in de sneeuw heeft gelegen. Jeetje was kan het soms moeilijk zijn om op te staan...
Maar zoals met alles, zit het 'm in het oefenen. Dat hebben we dus vaak gedaan. Het is hier ook mogelijk om 's avonds te skieën; tot 9 uur zijn de pistes verlicht. Collega's die ons kantoor bezoeken, gaan ook graag mee skieën. We hebben al veel mensen blij kunnen maken met een trip naar de ski piste.
Over het algemeen was de winter niet zo goed voor de skieërs, maar we mochten toch niet klagen. Zelfs toen de wegen en het parkeerterrein bij de pistes sneeuwvrij waren, was de kwaliteit van de sneeuw toch regelmatig goed genoeg om te gaan skieën.
Soms moet er ook gewerkt worden. Maar ook op de ski piste heeft Carlos ontvangst met zijn mobiele telefoon. Gelukkig, we hoeven niet naar huis, het probleem kon per telefoon opgelost worden....
Als we dan na het skieën thuis komen, moet soms eerst de parkeerplaats sneeuwvrij gemaakt worden, om te kunnen parkeren. Alles heeft zo zijn prijs....
Inmiddels is de winter voorbij, de skies en snowboard staan ingevet in de opslag. Nu is het zo dat zelfs Lenette het vooruitzicht voor een strenge winter niet erg vindt: dan kan er weer geskied worden!