Even bijpraten
18 Feb 2006
Onze laatste update is al weer zo'n zes weken geleden, hoogste tijd om even bij te praten. Alhoewel het reizen op een laag pitje staat, het is per slot van rekening winter, hebben we wel leuke dingen meegemaakt en mooi foto's gemaakt, die we met jullie willen delen. In februari was het weer tijd voor het lampion festival. De tijd vliegt, vorig jaar kwam Lenette aan op de laatste dag van het festival. Dit jaar kunnen we samen genieten van het festival..
De opening was geweldig. We hadden de groep al een keer eerder gezien tijdens de opening van de nieuwe brug in Nagasaki, maar ze gaan nooit vervelen. Ze hebben er zo veel plezier in, het is bijna on-Japans hoe de gezichten stralen tijdens het optreden.
De stad wordt overspoeld met toeristen, voetje voor voetje schuiven we door China town. In februari gaat Lenette voor een weekje naar het kantoor in Yokohama. Er wordt een weekendje aangeplakt om eens wat meer van Yokohama en omgeving te zien. Sankei-en gardens is een lokale versie van het Arnhemse Openlucht Museum. Het is aan het einde van de negentiende eeuw door een zijde koopman opgezet. Hij liet gebouwen uit andere delen van Japan naar zijn tuin overbrengen.
Het zijn niet bepaald kleine gebouwen die verhuisden naar zijn tuin. Hier zie je één van de gebouwen met gigantisch hoge deuren. Dames in traditionele kimono's bespeelden traditionele Japanse snaar instrumenten. Het was verwonderlijk dat ze zo goed konden spelen, het was zo koud, je vingers zouden bijna aan de snaren vriezen.
Kijk, dit is nog eens een tatami room, daar kunnen die zes tatami matjes in onze flat niet tegenop.
Vlak bij Yokohama ligt Kamakura, een klein dorp maar erg bekend om het 750 jaar oude Buddha beeld. Het was erg druk met toeristen, en dan te bedenken dat het seizoen nog niet begonnen is.
De omgeving nodigt uit voor een wandeling. Het weer was een stuk aangenamer dan de dag ervoor, dus aan de wandel. Het pad leidt, via verschillende tempels, naar.een dorp waar je de trein naar Yokohama terug kunt nemen.
Je kunt natuurlijk voor allerlei onderwerpen een musuem inrichten.Yokohama heeft een noodle museum. Helaas is alle uitleg in het Japans, dus zit er niks anders op dan naar de plaatjes te kijken en je fantasie te gebruiken.
Dit lijkt een dorpsplein bij schemer, en dat is het ook.... maar dan overdekt. Waar het dus op neer komt is dat je 300 yen moet betalen om binnen te mogen, een paar vierkante meter is gewijd aan de geschiedenis van de noodle en de rest van het museum bestaat uit een souvenier winkel (hoe kan het ook anders) en dit nagebouwd pleintje.
Rond het pleintje zijn allerlei kleine restaurantjes waar je, uiteraard weer tegen betaling, noodle uit diverse streken van Japan kunt eten. Iedere streek heeft natuurlijk zijn eigen specialiteit.
We merken dat de lente voor de deur staat. De koude dagen worden afgewisseld met zonnige dagen, waarbij de temperatuur meteen stijgt tot tegen de 20 graden.
Eindelijk is het er van gekomen, we bezoeken Iojima. We nemen de ferry, en vanuit Nagasaki duurt de reis maar 20 minuten. Het is een rustig klein eilandje. In een paar uur hebben we het hele eiland rond gelopen.
Volgens onze Japanse collega's is dit de tijd van het jaar dat het water bij Sasebo zich anders dan normaal gedraagd. De uitleg was niet helemaal duidelijk, de beschrijving deed ons denken aan grote draaikolken. We weten dus niet precies wat we moeten verwachten, maar vertrekken naar Sasebo.
Onderweg stoppen we regelmatig om van het uitzicht te genieten. De bomen komen steeds meer vol met bloesems, een ander teken dat de lente niet langer op zich laat wachten.
Hier zijn we dan bij de Saikai Bridge, waar het fenomeen plaats moet vinden. Helaas zien we niks anders in het water dan de vorige keer dat we hier waren...
Het is weer tijd voor een borrel. Deze keer is de gelegenheid niet zo leuk, onze secretaresse Ide-san heeft besloten weg te gaan. We zullen haar missen, ze was onze rots in de branding bij het regelen van allerlei zaken. Ze ging mee naar de tandarts, hielp ons met het aanvragen van ons Japanse rijbewijs en bij het boeken van hotels voor onze weekendjes weg.
Het was een gezellig feestje, met heerlijk eten en ook de sake ging er goed in...
De opening was geweldig. We hadden de groep al een keer eerder gezien tijdens de opening van de nieuwe brug in Nagasaki, maar ze gaan nooit vervelen. Ze hebben er zo veel plezier in, het is bijna on-Japans hoe de gezichten stralen tijdens het optreden.
De stad wordt overspoeld met toeristen, voetje voor voetje schuiven we door China town. In februari gaat Lenette voor een weekje naar het kantoor in Yokohama. Er wordt een weekendje aangeplakt om eens wat meer van Yokohama en omgeving te zien. Sankei-en gardens is een lokale versie van het Arnhemse Openlucht Museum. Het is aan het einde van de negentiende eeuw door een zijde koopman opgezet. Hij liet gebouwen uit andere delen van Japan naar zijn tuin overbrengen.
Het zijn niet bepaald kleine gebouwen die verhuisden naar zijn tuin. Hier zie je één van de gebouwen met gigantisch hoge deuren. Dames in traditionele kimono's bespeelden traditionele Japanse snaar instrumenten. Het was verwonderlijk dat ze zo goed konden spelen, het was zo koud, je vingers zouden bijna aan de snaren vriezen.
Kijk, dit is nog eens een tatami room, daar kunnen die zes tatami matjes in onze flat niet tegenop.
Vlak bij Yokohama ligt Kamakura, een klein dorp maar erg bekend om het 750 jaar oude Buddha beeld. Het was erg druk met toeristen, en dan te bedenken dat het seizoen nog niet begonnen is.
De omgeving nodigt uit voor een wandeling. Het weer was een stuk aangenamer dan de dag ervoor, dus aan de wandel. Het pad leidt, via verschillende tempels, naar.een dorp waar je de trein naar Yokohama terug kunt nemen.
Je kunt natuurlijk voor allerlei onderwerpen een musuem inrichten.Yokohama heeft een noodle museum. Helaas is alle uitleg in het Japans, dus zit er niks anders op dan naar de plaatjes te kijken en je fantasie te gebruiken.
Dit lijkt een dorpsplein bij schemer, en dat is het ook.... maar dan overdekt. Waar het dus op neer komt is dat je 300 yen moet betalen om binnen te mogen, een paar vierkante meter is gewijd aan de geschiedenis van de noodle en de rest van het museum bestaat uit een souvenier winkel (hoe kan het ook anders) en dit nagebouwd pleintje.
Rond het pleintje zijn allerlei kleine restaurantjes waar je, uiteraard weer tegen betaling, noodle uit diverse streken van Japan kunt eten. Iedere streek heeft natuurlijk zijn eigen specialiteit.
We merken dat de lente voor de deur staat. De koude dagen worden afgewisseld met zonnige dagen, waarbij de temperatuur meteen stijgt tot tegen de 20 graden.
Eindelijk is het er van gekomen, we bezoeken Iojima. We nemen de ferry, en vanuit Nagasaki duurt de reis maar 20 minuten. Het is een rustig klein eilandje. In een paar uur hebben we het hele eiland rond gelopen.
Volgens onze Japanse collega's is dit de tijd van het jaar dat het water bij Sasebo zich anders dan normaal gedraagd. De uitleg was niet helemaal duidelijk, de beschrijving deed ons denken aan grote draaikolken. We weten dus niet precies wat we moeten verwachten, maar vertrekken naar Sasebo.
Onderweg stoppen we regelmatig om van het uitzicht te genieten. De bomen komen steeds meer vol met bloesems, een ander teken dat de lente niet langer op zich laat wachten.
Hier zijn we dan bij de Saikai Bridge, waar het fenomeen plaats moet vinden. Helaas zien we niks anders in het water dan de vorige keer dat we hier waren...
Het is weer tijd voor een borrel. Deze keer is de gelegenheid niet zo leuk, onze secretaresse Ide-san heeft besloten weg te gaan. We zullen haar missen, ze was onze rots in de branding bij het regelen van allerlei zaken. Ze ging mee naar de tandarts, hielp ons met het aanvragen van ons Japanse rijbewijs en bij het boeken van hotels voor onze weekendjes weg.
Het was een gezellig feestje, met heerlijk eten en ook de sake ging er goed in...