Festival (Japan) / Vakantie (Colombia)
09 Aug 2005
Augustus leek in het teken te staan van de dodenherdenking. Op 9 augustus werd de val van de atoombon herdacht, nu al weer zestig jaar geleden. Ondanks dat men toen dacht dat er de volgende 75 jaar niks zou kunnen groeien, is Nagasaki een hele groene stad. Alleen het museum en omliggende park herinnert aan de atoombom. We hadden het dagprogramma gemist, maar ’s avonds nog wel de openlucht mis meegemaakt, en de verschillende optredens die zich in het park afspeelden. Nagasaki schoolkinderen hadden kaarsen versiert. Die stonden over het hele park verspreid. Je zag veel kinderen op zoek naar hun kaars. Ook was er een wand, gemaakt van houten blokjes met daarop een vredesboodschap. Niet te geloven dat we nu rondlopen in een stad die 60 jaar geleden zo ongeveer met de grond gelijk gemaakt was. Het atomic bomb museum is erg aangrijpend en eigenlijk een must voor iedereen die Nagasaki bezoekt.
Op 15 augustus was het Obon festival. Een soort dodenherdenking waarbij veel knal vuurwerk wordt afgestoken, om de kwade geesten te verdrijven. Groepjes mensen trekken door de stad, ze hebben een soort boot op wielen opgetuigd met lampionnen en het einddoel is de rivier. Daar staat liggen “vuilnis boten” en met een grijper wordt het bootje vastgepakt en onceremonieel in de boot gegooid. Vroeger werden kleine bootjes gemaakt, die na de wandeling door de stad, in de rivier gezet werden en dan met de stroom wegdreven. Dat kan nu niet meer, de rivier zou zo verstopt zijn met Obon bootjes. Daarom het alternatief van een grote boot op wielen, die aan het einde van de wandeling vernietigd wordt. Tijdens de wandeling, wordt er ook de nodige alcohol gebruikt. Het gebruik van vuurwerk nam soms gevaarlijke vormen aan en je moest altijd op je hoede zijn. Het geknal was oorverdovend, er is voorlopig geen kwade geest meer die Nagasaki nog in durft... Sommige wagens zijn met heel veel zorg versiert. Die worden dan ook “uitgekleed” vóór de grijper er een einde aan maakt. Lenette zag dat een paar buitenlandse meiden een lampion kreeg die van een boot werd afgehaald. Dat zou een geweldig souvenir zijn, dus heeft ze er ook een gevraagd, die hangt nu boven de TV.
In september zijn we op familie bezoek geweest in Colombia. We hadden in Japan een hete zomer achter de rug, en waren wel hoge temperaturen gewend. Toch was het wel even wennen in Colombia, met temperaturen van rond de 40 graden en een luchtvochtigheid van ruim 90%. Maar na een dag of twee was de jetleg voorbij en konden we ook beter tegen de hitte. We zijn toen ook meer gaan wandelen in de omgeving. Iedereen verklaarde ons voor gek, want met die temperaturen ga je niet vrijwillig wandelen, vonden ze. Met de neven zijn we een weekend naar Cartagena geweest, lekker naar het strand en ’s avonds met de chiva mee. Een chiva is een open bus, met een salsa bandje erin. Je koopt een kaartje en de chiva rijdt je de stad rond. Live muziek, onbeperkt Aguardiente (vuurwater) drinken en zittend op een picknick bankje dansen. Een hele ervaring, we hebben vreselijk veel lol gehad. Het was een relaxte vacantie, en we werden ontzettend verwend door de tante van Carlos.
Op 15 augustus was het Obon festival. Een soort dodenherdenking waarbij veel knal vuurwerk wordt afgestoken, om de kwade geesten te verdrijven. Groepjes mensen trekken door de stad, ze hebben een soort boot op wielen opgetuigd met lampionnen en het einddoel is de rivier. Daar staat liggen “vuilnis boten” en met een grijper wordt het bootje vastgepakt en onceremonieel in de boot gegooid. Vroeger werden kleine bootjes gemaakt, die na de wandeling door de stad, in de rivier gezet werden en dan met de stroom wegdreven. Dat kan nu niet meer, de rivier zou zo verstopt zijn met Obon bootjes. Daarom het alternatief van een grote boot op wielen, die aan het einde van de wandeling vernietigd wordt. Tijdens de wandeling, wordt er ook de nodige alcohol gebruikt. Het gebruik van vuurwerk nam soms gevaarlijke vormen aan en je moest altijd op je hoede zijn. Het geknal was oorverdovend, er is voorlopig geen kwade geest meer die Nagasaki nog in durft... Sommige wagens zijn met heel veel zorg versiert. Die worden dan ook “uitgekleed” vóór de grijper er een einde aan maakt. Lenette zag dat een paar buitenlandse meiden een lampion kreeg die van een boot werd afgehaald. Dat zou een geweldig souvenir zijn, dus heeft ze er ook een gevraagd, die hangt nu boven de TV.
In september zijn we op familie bezoek geweest in Colombia. We hadden in Japan een hete zomer achter de rug, en waren wel hoge temperaturen gewend. Toch was het wel even wennen in Colombia, met temperaturen van rond de 40 graden en een luchtvochtigheid van ruim 90%. Maar na een dag of twee was de jetleg voorbij en konden we ook beter tegen de hitte. We zijn toen ook meer gaan wandelen in de omgeving. Iedereen verklaarde ons voor gek, want met die temperaturen ga je niet vrijwillig wandelen, vonden ze. Met de neven zijn we een weekend naar Cartagena geweest, lekker naar het strand en ’s avonds met de chiva mee. Een chiva is een open bus, met een salsa bandje erin. Je koopt een kaartje en de chiva rijdt je de stad rond. Live muziek, onbeperkt Aguardiente (vuurwater) drinken en zittend op een picknick bankje dansen. Een hele ervaring, we hebben vreselijk veel lol gehad. Het was een relaxte vacantie, en we werden ontzettend verwend door de tante van Carlos.