Werken.... daar kwamen we voor naar Japan
22 Apr 2005
Zo, het werd weer eens tijd voor een update, we zijn hier om voor ASML te komen werken en dat doen we dus ook. Het begon allemaal erg rustig gewoon om 9:00 uur begiinnen en rond 18:30 richhting thuis. Tegenwoordig is het om 9:00 uur beginnen rond 20:00 uur richting huis. Afgelopen week was het echt raak, thuis aangekomen net klaar met eten en de telefoon ging, werk riep! Volgende dag wou ik net aan ontbijt beginnen, je raadt het al: werk riep weer. Zaterdag een week geleden lag ik net een uur in bed en er werd ik weer gebeld, ik heb tot 7 uur in de ochtend gewerkt. Maar ik mag niet klagen, vorige week was een probleem met een van onze machines, een Japanse collega heeft 48 uur achter elkaar gewerkt !!!!!! het kan erger dus.
Maar gelukkig hebben nog weekenden (als de telefoon niet afgaat). Afgelopen weekend hadden wij een lang weekend (viering van overgang van winter naar lente) en zijn wij naar Unzen geweest. Unzen ligt 2 uur rijden van Nagasaki vandaan, het is een klein dorp die aan de voet van een vulkaan ligt. Deze vulkaan is de laatste jaren erg actief geweest en daardoor kan je niet helemaal naar de rokende krater toe lopen.
De dorp zelf is klein maar zeer toeristisch, alle straatjes netjes schoon en met veel groen. Op sommige plekken in het dorp zie je stoom omhoog stijgen, je krijgt dan het gevoel alsof je in het midden van een wolkenfabriek terecht bent gekomen, wel eentje die naar rottende eieren ruikt.
We hebben 3 tot 4 uur in de bergen gewandeld, het was prachtig weer, de zon scheen volop en de temperatuur was zeer aangenaam. Wel was de weg bergop erg zwaar want de hellingen hier zijn echt erg stijl, maar eenmaal boven werd je beloond met een schitterend uitzicht over Unzen dorp, Unzen vulkaan en de zee. Terug in het dorp besloten we naar een badhuis te gaan, om te genieten van de "hot spring". Nadat we de entree betaald hadden, scheidden onze wegen zich, het was duidelijk geen gemengde aangelegenheid. Dus hebben we ons ondergedompeld samen met de lokale bevolking, die erg vriendelijk was, maar haast geen Engels sprak. Vóór je de hot spring in mag, moet je goed gewassen zijn. Hiervoor zijn kraantjes en douches geïnstalleerd, op kniehoogte. Voor het gemaak staan er kleine krukjes bij, dus al zittend was je jezelf van top tot teen. Daarna mag je in het bad. Dat ruikt natuurlijk ook naar rotte eieren, maar daar wen je snel aan. Het is goed voor de huid, relaxing en het went snel, dus je hoort ons niet klagen. Een heerlijke afsluiting van de dag, vooral na de stevige wandeling.
Afgelopen zondag hebben we onze eerste aardbeving in Japan meegemaakt. Het was rond 11:00 uur in de ochtend, we stonden net op het punt om het appartement te verlaten. In het begin hadden we het niet helemaal door, maar op een gegeven moment was het meer dan duidelijk dat het een aardbeving was. Gelukkig had ik een paar dagen ervoor gelezen wat je moet doen in geval van een aardbeving. Optie 1 was onder de eettafel te gaan zitten. Dit moet je doen om je te beschermen tegen allerlei vallende voorwerpen, maar aangezien wij een glazen eettafel hebben is dit geen echte oplossing. Optie 2 is je in de wc/badkamer te gaan verstoppen, Lenette en ik zijn zo koel als we zijn op ons gemak naar het kleinste kamertje gegaan, deur dicht en afwachten wat er zou komen. Lenette vond het geweldig spannend en ze moest eigenlijk om het hele gedoe lachen terwijl ik het in mijn broek deed (ik was toch al in het kleine kamertje). We wonen zoals je weet op de vijftiende verdieping en de boel ging dus behoorlijk heen en weer, maar net niet hard genoeg dat boekenkasten omvielen of wat dan ook. Dat hebben we dus ook overleefd.
Maar gelukkig hebben nog weekenden (als de telefoon niet afgaat). Afgelopen weekend hadden wij een lang weekend (viering van overgang van winter naar lente) en zijn wij naar Unzen geweest. Unzen ligt 2 uur rijden van Nagasaki vandaan, het is een klein dorp die aan de voet van een vulkaan ligt. Deze vulkaan is de laatste jaren erg actief geweest en daardoor kan je niet helemaal naar de rokende krater toe lopen.
De dorp zelf is klein maar zeer toeristisch, alle straatjes netjes schoon en met veel groen. Op sommige plekken in het dorp zie je stoom omhoog stijgen, je krijgt dan het gevoel alsof je in het midden van een wolkenfabriek terecht bent gekomen, wel eentje die naar rottende eieren ruikt.
We hebben 3 tot 4 uur in de bergen gewandeld, het was prachtig weer, de zon scheen volop en de temperatuur was zeer aangenaam. Wel was de weg bergop erg zwaar want de hellingen hier zijn echt erg stijl, maar eenmaal boven werd je beloond met een schitterend uitzicht over Unzen dorp, Unzen vulkaan en de zee. Terug in het dorp besloten we naar een badhuis te gaan, om te genieten van de "hot spring". Nadat we de entree betaald hadden, scheidden onze wegen zich, het was duidelijk geen gemengde aangelegenheid. Dus hebben we ons ondergedompeld samen met de lokale bevolking, die erg vriendelijk was, maar haast geen Engels sprak. Vóór je de hot spring in mag, moet je goed gewassen zijn. Hiervoor zijn kraantjes en douches geïnstalleerd, op kniehoogte. Voor het gemaak staan er kleine krukjes bij, dus al zittend was je jezelf van top tot teen. Daarna mag je in het bad. Dat ruikt natuurlijk ook naar rotte eieren, maar daar wen je snel aan. Het is goed voor de huid, relaxing en het went snel, dus je hoort ons niet klagen. Een heerlijke afsluiting van de dag, vooral na de stevige wandeling.
Afgelopen zondag hebben we onze eerste aardbeving in Japan meegemaakt. Het was rond 11:00 uur in de ochtend, we stonden net op het punt om het appartement te verlaten. In het begin hadden we het niet helemaal door, maar op een gegeven moment was het meer dan duidelijk dat het een aardbeving was. Gelukkig had ik een paar dagen ervoor gelezen wat je moet doen in geval van een aardbeving. Optie 1 was onder de eettafel te gaan zitten. Dit moet je doen om je te beschermen tegen allerlei vallende voorwerpen, maar aangezien wij een glazen eettafel hebben is dit geen echte oplossing. Optie 2 is je in de wc/badkamer te gaan verstoppen, Lenette en ik zijn zo koel als we zijn op ons gemak naar het kleinste kamertje gegaan, deur dicht en afwachten wat er zou komen. Lenette vond het geweldig spannend en ze moest eigenlijk om het hele gedoe lachen terwijl ik het in mijn broek deed (ik was toch al in het kleine kamertje). We wonen zoals je weet op de vijftiende verdieping en de boel ging dus behoorlijk heen en weer, maar net niet hard genoeg dat boekenkasten omvielen of wat dan ook. Dat hebben we dus ook overleefd.