Lenette's eerste indrukken
01 Apr 2005
Hier ben ik dan, in Nagasaki. Het afscheid was eigenlijk heel gezellig. Vrijdag’s bleef ik bij m’n ouders slapen en de hele familie was nog geweest. Zaterdag vertrok het vliegtuig om 11.45 vanuit Eindhoven, dus we hebben op ons gemak ontbeten en zijn om 10.45 naar Eindhoven Airport gereden. Het enige waar ik zenuwachtig over was, is of ik alles kon inchecken. Ik had ruim 27 kg bij me en mocht maar 20 kg meenemen. Dat is dus gelukt, pfff, ik had écht niet geweten wat ik achter had moeten laten. Mijn ouders stonden te zwaaien op het bordes van de vertrekhal, ik als het spreekwoordelijk blondje in het vliegtuig terug zwaaien, dûh...
Maandag zijn we naar het gemeente huis geweest voor de “alien registration”. Formulier ingevuld, paspoort afgegeven. Na een half uur kregen we ons paspoort en formulier met allerlei stempels terug. Over 2 weken kunnen we onze “alien registration card” ophalen en zijn we gelegaliseerd. Da’s handig, want dan kunnen we ook een bank rekening openen.
Ik heb al heel wat kilometers in de benen. Verdwaald ben ik nog niet, maar dat kan ook niet wanneer je zo maar een eind gaat wandelen... Je kunt uiteraard op de hoofdwegen blijven, maar er zijn ook veel kleine paadjes en trapjes. Ik heb een middag zomaar die kleine paadjes afgegaan, bergje op en bergje af, ik zou niet meer weten hoe ik ben gelopen, maar het was wel erg leuk. Mooie huizen worden afgewisseld met huisjes die uit verschillende materialen gebouwd zijn, oude deuren, houten platen, gemetselde muren etc. en daartussen staan nog flats. Bonsai boompjes genoeg, gewoon, in een pot aan het pad, zonder ketting of zo. Geweldig om te zien dat je niet bang hoeft te zijn dat ze gestolen worden. De mensen zijn heel erg vriendelijk. Erg jammer dat ik geen Japans spreek en dus niet verder kom dan “konnitchiwa” (hallo). Er was een vrouwtje die na mijn gebrekkige Japanse hallo, meteen een heel verhaal in het Japans ging vertellen – jammer maar helaas...
Het weer is erg wisselvallig, zondag en maandag koud met harde wind, dinsdag al wat warmer, zonder wind en minder bewolkt, woensdag hartstikke lekker weer met strakblauwe lucht en heerlijke zon, ik heb toen lekker buiten op een terras aan het water een colaatje gedronken. Maar donderdag was het terug naar af: gijze lucht, regen en een stuk frisser. Zo zie je maar, ik voel me al thuis, met dat wisselende weer. Maar dat maakt niet uit, thuis werkt de verwarming en ook de toilet is geprogrammeerd, geen koude billen meer maar een verwarmde bril. Het water van de automatische billenwasser is ook op een lekkere temperatuur en de billen-föhn is ook niet te warm.... Een handig waterbesparingstrucje is de het geïntegreerde fonteintje op de stortbak van de toilet. Het water waarmee de stortbak gevuld wordt, wordt eerst gebruikt om je handen mee te wassen – handig toch?! Ook de spiegelverwarming in de badkamer heb ik ook gevonden, geen beslagen spiegel meer maar een duidelijk zicht op een kaaskop die net onder de douche uit komt
De tram is ook een handig vervoermiddel hier, We kunnen tegenover de flat opstappen, er is één prijs per rit, onafhankelijk van hoe lang je blijft zitten, geen ingewikkelde zones of zo. Je stapt achteraan in, en hoopt op tijd naar voren te kunnen doorstromen, zodat je er ook uit kunt wanneer je bij jouw halte bent aangekomen. De trambestuurder heeft een microfoontje voor zijn mond, waar hij bijna continue doorheen praat. Uiteraard heb ik geen idee waar hij het over heeft, waarschijnlijk heet hij iedereen welkom die instapt, wenst hij iedereen een goede dag die uitstapt, maant hij iedereen aan om maar zeker door te lopen naar voren, zodat er meer mensen achter in kunnen stappen.... Maar, terwijl de bestuurder vrolijk door zijn microfoontje praat, wordt er ook een bandje afgedraaid, met een vriendelijke damesstem die waarschijnlijk aankondigt dat je net halte X hebt verlaten en dat de volgende stop bij halte Y zal zijn – ik bedenk maar wat, ook haar kan ik niet verstaan.
Nagasaki is echt een provinciaal stadje. Volgens Carlos is Eindhoven langer wakker dan Nagasaki, en dat wil wat zeggen, want als “kerel uit de grote stad” vindt hij Eindhoven al “dorps”. Maar de sfeer is heerlijk gemoedelijk, je kunt hier rustig ’s nachts over straat lopen, zonder je onveilig te voelen. De mobiele telefoons zijn hier van het formaat koelkast, dus let op, dat gaat in NL ook terug komen. Bijna iedereen heeft wel een of andere sleutelhanger- achtig ding aan zijn/haar mobieltje hangen, dat is handig want dan kun je ‘m snel vinden in je tas of jaszak. Die sleutelhangers hangen, voor het gemak, vaak buiten de tas/jaszak. In NL had je een grote kans dat je mobieltje al gestolen zou zijn vóór je je straat uitgelopen zou zijn.
De flat wordt al echt een beetje van ons. Carlos had planten en bloemen gekocht, en nu zijn de foto’s ook gearriveeerd. Die hangen in de huiskamer bij de eettafel. We zouden het leuk vinden wanneer je een foto van jezelf opstuurt, dan voegen we je toe aan onze “wall of fame” (ons adres: Akurosu Beiru Ohunagura 1501, 1-1 Ohunagura-machi, Nagasaki-city, Nagasaki 850-0042, Japan). We hebben heeel veel witte muren, dus laat maar komen die foto’s. Wij hebben het geluk dat er al sfeerlampen aanwezig zijn in de flat. Over het algemeen bestaat de verlichting hier uit TL-buizen – je weet wel, van die ronde TL-buizen – je kunt ze wel dimmen door te kiezen of je één of twee buizen aan doet...
We hebben ook de locale tweedehands boekwinkel (book bank) gevonden. Helaas geen Engelse boeken, maar duizenden pockets uit de boeket reeks, stripboeken, tijdschriften en ook duizenden kleine figuren uit de Transformer reeks en meer van die SiFi dingen. Wanneer je achterin de zaak, door een opening met gordijntjes gaat, kom je bij de sex afdeling, met z’n tijdschriften en DVDs. Alles is gesealed, dus niet zo maar in te kijken. In de achterwand is een gat gemaakt van 40x40 cm, op Japanse borsthoogte, zodat je anoniem kunt afrekenen – erg klant vriendelijk.
Gisteren zijn we sushi gaan eten in het restaurant waar Carlos zijn gepensioneerde Japanse vriend is tegengekomen. Heerlijk al die verschilende soorten sushi, ook mini salades en toetjes komen op bordjes voorbij, voor ieder wat wils. Op de bar staat de soja saus, gember en groene thee. Die theepoeder doe je in een mok (die komen via de onderste lopende band voorbij) en tussen iedere twee plaatsen is een kraantje met heet water aanwezig, kun je zelf tappen zoveel je wilt. De bordjes hebben verschillende kleuren/dessins. Die komen weer overeen met een prijs die op de menu kaart staat vermeld. Wanneer je klaar bent, telt de serveerster de bordjes op en kun je met de rekening naar de kassa – erg efficient. Carlos bestelde bier en kreeg bier en twee bordjes, om de prijs van het bier aan te geven. We hebben heerlijk, gaan we zeker vaker doen....
Maandag zijn we naar het gemeente huis geweest voor de “alien registration”. Formulier ingevuld, paspoort afgegeven. Na een half uur kregen we ons paspoort en formulier met allerlei stempels terug. Over 2 weken kunnen we onze “alien registration card” ophalen en zijn we gelegaliseerd. Da’s handig, want dan kunnen we ook een bank rekening openen.
Ik heb al heel wat kilometers in de benen. Verdwaald ben ik nog niet, maar dat kan ook niet wanneer je zo maar een eind gaat wandelen... Je kunt uiteraard op de hoofdwegen blijven, maar er zijn ook veel kleine paadjes en trapjes. Ik heb een middag zomaar die kleine paadjes afgegaan, bergje op en bergje af, ik zou niet meer weten hoe ik ben gelopen, maar het was wel erg leuk. Mooie huizen worden afgewisseld met huisjes die uit verschillende materialen gebouwd zijn, oude deuren, houten platen, gemetselde muren etc. en daartussen staan nog flats. Bonsai boompjes genoeg, gewoon, in een pot aan het pad, zonder ketting of zo. Geweldig om te zien dat je niet bang hoeft te zijn dat ze gestolen worden. De mensen zijn heel erg vriendelijk. Erg jammer dat ik geen Japans spreek en dus niet verder kom dan “konnitchiwa” (hallo). Er was een vrouwtje die na mijn gebrekkige Japanse hallo, meteen een heel verhaal in het Japans ging vertellen – jammer maar helaas...
Het weer is erg wisselvallig, zondag en maandag koud met harde wind, dinsdag al wat warmer, zonder wind en minder bewolkt, woensdag hartstikke lekker weer met strakblauwe lucht en heerlijke zon, ik heb toen lekker buiten op een terras aan het water een colaatje gedronken. Maar donderdag was het terug naar af: gijze lucht, regen en een stuk frisser. Zo zie je maar, ik voel me al thuis, met dat wisselende weer. Maar dat maakt niet uit, thuis werkt de verwarming en ook de toilet is geprogrammeerd, geen koude billen meer maar een verwarmde bril. Het water van de automatische billenwasser is ook op een lekkere temperatuur en de billen-föhn is ook niet te warm.... Een handig waterbesparingstrucje is de het geïntegreerde fonteintje op de stortbak van de toilet. Het water waarmee de stortbak gevuld wordt, wordt eerst gebruikt om je handen mee te wassen – handig toch?! Ook de spiegelverwarming in de badkamer heb ik ook gevonden, geen beslagen spiegel meer maar een duidelijk zicht op een kaaskop die net onder de douche uit komt
De tram is ook een handig vervoermiddel hier, We kunnen tegenover de flat opstappen, er is één prijs per rit, onafhankelijk van hoe lang je blijft zitten, geen ingewikkelde zones of zo. Je stapt achteraan in, en hoopt op tijd naar voren te kunnen doorstromen, zodat je er ook uit kunt wanneer je bij jouw halte bent aangekomen. De trambestuurder heeft een microfoontje voor zijn mond, waar hij bijna continue doorheen praat. Uiteraard heb ik geen idee waar hij het over heeft, waarschijnlijk heet hij iedereen welkom die instapt, wenst hij iedereen een goede dag die uitstapt, maant hij iedereen aan om maar zeker door te lopen naar voren, zodat er meer mensen achter in kunnen stappen.... Maar, terwijl de bestuurder vrolijk door zijn microfoontje praat, wordt er ook een bandje afgedraaid, met een vriendelijke damesstem die waarschijnlijk aankondigt dat je net halte X hebt verlaten en dat de volgende stop bij halte Y zal zijn – ik bedenk maar wat, ook haar kan ik niet verstaan.
Nagasaki is echt een provinciaal stadje. Volgens Carlos is Eindhoven langer wakker dan Nagasaki, en dat wil wat zeggen, want als “kerel uit de grote stad” vindt hij Eindhoven al “dorps”. Maar de sfeer is heerlijk gemoedelijk, je kunt hier rustig ’s nachts over straat lopen, zonder je onveilig te voelen. De mobiele telefoons zijn hier van het formaat koelkast, dus let op, dat gaat in NL ook terug komen. Bijna iedereen heeft wel een of andere sleutelhanger- achtig ding aan zijn/haar mobieltje hangen, dat is handig want dan kun je ‘m snel vinden in je tas of jaszak. Die sleutelhangers hangen, voor het gemak, vaak buiten de tas/jaszak. In NL had je een grote kans dat je mobieltje al gestolen zou zijn vóór je je straat uitgelopen zou zijn.
De flat wordt al echt een beetje van ons. Carlos had planten en bloemen gekocht, en nu zijn de foto’s ook gearriveeerd. Die hangen in de huiskamer bij de eettafel. We zouden het leuk vinden wanneer je een foto van jezelf opstuurt, dan voegen we je toe aan onze “wall of fame” (ons adres: Akurosu Beiru Ohunagura 1501, 1-1 Ohunagura-machi, Nagasaki-city, Nagasaki 850-0042, Japan). We hebben heeel veel witte muren, dus laat maar komen die foto’s. Wij hebben het geluk dat er al sfeerlampen aanwezig zijn in de flat. Over het algemeen bestaat de verlichting hier uit TL-buizen – je weet wel, van die ronde TL-buizen – je kunt ze wel dimmen door te kiezen of je één of twee buizen aan doet...
We hebben ook de locale tweedehands boekwinkel (book bank) gevonden. Helaas geen Engelse boeken, maar duizenden pockets uit de boeket reeks, stripboeken, tijdschriften en ook duizenden kleine figuren uit de Transformer reeks en meer van die SiFi dingen. Wanneer je achterin de zaak, door een opening met gordijntjes gaat, kom je bij de sex afdeling, met z’n tijdschriften en DVDs. Alles is gesealed, dus niet zo maar in te kijken. In de achterwand is een gat gemaakt van 40x40 cm, op Japanse borsthoogte, zodat je anoniem kunt afrekenen – erg klant vriendelijk.
Gisteren zijn we sushi gaan eten in het restaurant waar Carlos zijn gepensioneerde Japanse vriend is tegengekomen. Heerlijk al die verschilende soorten sushi, ook mini salades en toetjes komen op bordjes voorbij, voor ieder wat wils. Op de bar staat de soja saus, gember en groene thee. Die theepoeder doe je in een mok (die komen via de onderste lopende band voorbij) en tussen iedere twee plaatsen is een kraantje met heet water aanwezig, kun je zelf tappen zoveel je wilt. De bordjes hebben verschillende kleuren/dessins. Die komen weer overeen met een prijs die op de menu kaart staat vermeld. Wanneer je klaar bent, telt de serveerster de bordjes op en kun je met de rekening naar de kassa – erg efficient. Carlos bestelde bier en kreeg bier en twee bordjes, om de prijs van het bier aan te geven. We hebben heerlijk, gaan we zeker vaker doen....