Willem & Liselotte
15 May 2007
Eind april is het dan eindelijk zo ver; Willem en Liselotte komen naar Japan. Erg leuk, want we hebben Willem vorig jaar mei voor het laatst gezien. Daar komt nog bij de het onze eerste kennismaking is met Liselotte.
Gelukkig valt hun bezoek samen met de Golden Week, dat houdt in dat we een paar nationale feestdagen hebben, en dus met maar een paar vacantie dagen ruim een week met ze op stap kunnen. Carlos heeft een heel programma gemaakt, en we hebben er allemaal zin in.
Eerst bekijken we de omgeving van Aizu-Wakamatsu: we gaan naar een waterval en maken een wandeling langs een vulkaankrater. Het is een hele klim naar boven. Er ligt nog wat sneeuw, maar in het zonnetje is het goed te hebben.
Het tweede deel van het programma brengt ons naar Sendai en Matsushima. Voor Willem en Liselotte is Sendai een beetje een verademing, want Aizu-Wakamatsu is maar een dorp van 120.000 inwoners en Sendai heeft er één miljoen. De toeristische plaatsen worden natuurlijk bezocht: Japanse tuin, tempel, wolkenkrabber met mooi uitzicht. Maar, ze hebben er ook een outlet shopping center, een beetje een tegenvaller, maar we hebben er in ieder geval iets gescored...
Toen we weer terug waren in Aizu-Wakamatsu, zijn we naar goshikinuma geweest, die zijn diverse meren met verschillende kleuren. De diverse kleuren zijn niet zo duidelijk, maar de omgeving is wel erg mooi.
Het mag dan een dorp zijn, maar Aizu-Wakamatsu heeft wel een eigen batting range, waar je je kunsten als baseball slagman kunt testen. We hebben enkele mooie homeruns geslagen...
's Avonds komen Huib en Tomomi om voor ons te koken (wat een service!). Ze maken oor ons een typisch Japans gerecht: okonomiyaki.
Dan is het tijd om afscheid te nemen van Aizu-Wakamatsu en we gaan via een grote omweg naar Tokyo om onze bezoekers op het vliegveld af te zetten. Maar zo ver is het nog niet. Onze eerste nacht slapen we in een onsen hotel. Traditioneel slapen op een futon op de grond (op tatami matten) en natuurlijk gebruik maken van de warm water baden. Vanuit de rotenburo (buiten bad) hadden we een mooi uitzicht.
Onze volgende stop is de Alpine Route. Een weg door de sneeuw, met sneeuwwanden van wel 20 meter hoog. Normaal gesproken dan, want de winter was ook hier erg zacht, dus nu waren de sneeuwwanden "maar" 14 meter hoog. Het was wel een heel gedoe om er te komen, auto, bus en kabelbaan kwamer er aan te pas, en natuurlijk de nodige yennekes om het geheel te betalen.
Onderweg bezoeken we de Kurobe Dam. Hieronder zie je de afmetingen, en je kunt wel begrijpen dat we onder de indruk waren.
Toen DE bestemming van de reis: Tokyo !
Uiteraard hebben we een tempel bezocht, en een museum en parken. Helaas waren de Lolita meisjes van Harajuku, niet in volle getale aanwezig, maar we hebben er toch nog een paar kunnen spotten. Tokyo Tower hebben we bezocht, en een artiesten gemeenschap. Maar vooral hebben we gewinkeld, en gewinkeld. Liselotte studeerd Mode Management, en de Tokyo mode scene was erg interessant voor haar.
Het afscheidsetentje kwam veel te snel...
Nadat we Willem en Liselotte op Narita afgezet hadden, zijn we via Nikko terug naar huis gegaan. We hadden het geluk een traditioneel gekleed bruidspaar te zien, op de bekendste brug in Nikko. Uiteraard ook hier de tempels bezocht, en een wandeling door de omgeving gemaakt.
Gelukkig valt hun bezoek samen met de Golden Week, dat houdt in dat we een paar nationale feestdagen hebben, en dus met maar een paar vacantie dagen ruim een week met ze op stap kunnen. Carlos heeft een heel programma gemaakt, en we hebben er allemaal zin in.
Eerst bekijken we de omgeving van Aizu-Wakamatsu: we gaan naar een waterval en maken een wandeling langs een vulkaankrater. Het is een hele klim naar boven. Er ligt nog wat sneeuw, maar in het zonnetje is het goed te hebben.
Het tweede deel van het programma brengt ons naar Sendai en Matsushima. Voor Willem en Liselotte is Sendai een beetje een verademing, want Aizu-Wakamatsu is maar een dorp van 120.000 inwoners en Sendai heeft er één miljoen. De toeristische plaatsen worden natuurlijk bezocht: Japanse tuin, tempel, wolkenkrabber met mooi uitzicht. Maar, ze hebben er ook een outlet shopping center, een beetje een tegenvaller, maar we hebben er in ieder geval iets gescored...
Toen we weer terug waren in Aizu-Wakamatsu, zijn we naar goshikinuma geweest, die zijn diverse meren met verschillende kleuren. De diverse kleuren zijn niet zo duidelijk, maar de omgeving is wel erg mooi.
Het mag dan een dorp zijn, maar Aizu-Wakamatsu heeft wel een eigen batting range, waar je je kunsten als baseball slagman kunt testen. We hebben enkele mooie homeruns geslagen...
's Avonds komen Huib en Tomomi om voor ons te koken (wat een service!). Ze maken oor ons een typisch Japans gerecht: okonomiyaki.
Dan is het tijd om afscheid te nemen van Aizu-Wakamatsu en we gaan via een grote omweg naar Tokyo om onze bezoekers op het vliegveld af te zetten. Maar zo ver is het nog niet. Onze eerste nacht slapen we in een onsen hotel. Traditioneel slapen op een futon op de grond (op tatami matten) en natuurlijk gebruik maken van de warm water baden. Vanuit de rotenburo (buiten bad) hadden we een mooi uitzicht.
Onze volgende stop is de Alpine Route. Een weg door de sneeuw, met sneeuwwanden van wel 20 meter hoog. Normaal gesproken dan, want de winter was ook hier erg zacht, dus nu waren de sneeuwwanden "maar" 14 meter hoog. Het was wel een heel gedoe om er te komen, auto, bus en kabelbaan kwamer er aan te pas, en natuurlijk de nodige yennekes om het geheel te betalen.
Onderweg bezoeken we de Kurobe Dam. Hieronder zie je de afmetingen, en je kunt wel begrijpen dat we onder de indruk waren.
Toen DE bestemming van de reis: Tokyo !
Uiteraard hebben we een tempel bezocht, en een museum en parken. Helaas waren de Lolita meisjes van Harajuku, niet in volle getale aanwezig, maar we hebben er toch nog een paar kunnen spotten. Tokyo Tower hebben we bezocht, en een artiesten gemeenschap. Maar vooral hebben we gewinkeld, en gewinkeld. Liselotte studeerd Mode Management, en de Tokyo mode scene was erg interessant voor haar.
Het afscheidsetentje kwam veel te snel...
Nadat we Willem en Liselotte op Narita afgezet hadden, zijn we via Nikko terug naar huis gegaan. We hadden het geluk een traditioneel gekleed bruidspaar te zien, op de bekendste brug in Nikko. Uiteraard ook hier de tempels bezocht, en een wandeling door de omgeving gemaakt.