Inawashiro Lake walk
03 Jun 2007
Het is weer tijd voor een flinke wandeling, dus samen met Enno hebben we ons opgegeven voor de Inawashiro Lake Road Walk. Inawashiro is het vierde grootste meer (of het derde grootste meer, afhankelijk van welke website je bekijkt) in Japan. De echte stoere binken lopen 'm in één keer (65km), maar wij lopen 'm in twee dagen.
We verzamelen bij het sportpark, en worden met de bus naar Inawashiro Lake gebracht. De start van de route is aan de overkant van het meer, en we worden met een zwanenboot naar de overkant gebracht.
Op zaterdag lopen we de korte helft: 25 km. Het is een mooie route, maar helaas moeten we toch nog vaak langs de weg lopen. Er is niet duidelijk een voetgangersgedeelte, wat soms wel wat gevaarlijke situaties opleverde. Dit vonden we wel een beetje vreemd, Japanners zijn over het algemeen erg goed in het tot in de puntjes organiseren van evenementen.
De route is over vlak terrein en het uitzicht erg mooi, hier hadden we het misschien bij moeten laten...
Op zondag is de grote wandeling. Weer worden we met de boot naar de overkant gebracht om deze keer langs de westkant van het meer te wandelen. Deze keer is de route niet over vlak terrein, en sommige delen zijn zelfs erg steil. Ook vandaag gaat de route veelal over de weg, maar het zijn meer B-weggetjes met dus een stuk minder verkeer. Ook nu is het uitzicht erg mooi.
Met nog ruim 10 km te gaan raakt Lenette aan de praat met een professor van de Aizu-Wakamatsu University. Hij doceert "semiconductors". Nou, komt dat even mooi uit, ASML is nog dringend op zoek naar nieuwe engineers. Ik had al een bezoek gebracht aan de universiteit, en wist dat ze de Engelse taal hoog in het vaandel hebben, wat natuurlijk erg belangrijk is voor onze engineers. Ik zag dit als een mooie gelegenheid om ASML te promoten, en nieuwe engineers via de universiteit aan te trekken. Dat promoten was hoog nodig, hij kende ASML niet...
De laatste loodjes zijn zwaar........ de geest is helder maar het lijkt alsof de benen niet meer willen. Ze bewegen wel maar het voelt niet alsof er vooruitgang geboekt wordt. Dan komt het eindpunt in zicht. Volgens de laatste controle post zou het nog 300 meter zijn. Nou, afstand schatten is duidelijk een kunst die hij niet bezit, het is nog ruim een kilometer, en die is erg zwaar.
Maar we hebben het gehaald, en de oorkondes zijn het bewijs!
We verzamelen bij het sportpark, en worden met de bus naar Inawashiro Lake gebracht. De start van de route is aan de overkant van het meer, en we worden met een zwanenboot naar de overkant gebracht.
Op zaterdag lopen we de korte helft: 25 km. Het is een mooie route, maar helaas moeten we toch nog vaak langs de weg lopen. Er is niet duidelijk een voetgangersgedeelte, wat soms wel wat gevaarlijke situaties opleverde. Dit vonden we wel een beetje vreemd, Japanners zijn over het algemeen erg goed in het tot in de puntjes organiseren van evenementen.
De route is over vlak terrein en het uitzicht erg mooi, hier hadden we het misschien bij moeten laten...
Op zondag is de grote wandeling. Weer worden we met de boot naar de overkant gebracht om deze keer langs de westkant van het meer te wandelen. Deze keer is de route niet over vlak terrein, en sommige delen zijn zelfs erg steil. Ook vandaag gaat de route veelal over de weg, maar het zijn meer B-weggetjes met dus een stuk minder verkeer. Ook nu is het uitzicht erg mooi.
Met nog ruim 10 km te gaan raakt Lenette aan de praat met een professor van de Aizu-Wakamatsu University. Hij doceert "semiconductors". Nou, komt dat even mooi uit, ASML is nog dringend op zoek naar nieuwe engineers. Ik had al een bezoek gebracht aan de universiteit, en wist dat ze de Engelse taal hoog in het vaandel hebben, wat natuurlijk erg belangrijk is voor onze engineers. Ik zag dit als een mooie gelegenheid om ASML te promoten, en nieuwe engineers via de universiteit aan te trekken. Dat promoten was hoog nodig, hij kende ASML niet...
De laatste loodjes zijn zwaar........ de geest is helder maar het lijkt alsof de benen niet meer willen. Ze bewegen wel maar het voelt niet alsof er vooruitgang geboekt wordt. Dan komt het eindpunt in zicht. Volgens de laatste controle post zou het nog 300 meter zijn. Nou, afstand schatten is duidelijk een kunst die hij niet bezit, het is nog ruim een kilometer, en die is erg zwaar.
Maar we hebben het gehaald, en de oorkondes zijn het bewijs!