Hanami en Huis ten Bosch met de Preustings
13 Apr 2005
De hele week hebben we het op het werk over gehad wanneer we Hanami zouden gaan vieren. Hanami is het feest van de kersenbloesem (sakura). Die kersenbloesem is maar een korte tijd te bewonderen. Vorig weekend was ‘ie nog maar net uit de knop en dit weekend is hij in volle bloei.
We moeten snel een beslissing nemen, want een fikse regenbui in dit stadium van de bloem, zal er voor zorgen dat de halve boom binnen de kortste tijd leeg zal zijn. Goed weer is natuurlijk ook van belang, want we gaan met z’n allen picknicken in een park, onder een dak van sakura. Er is een park vol “sakura” bomen waar traditioneel de ASML Isahaya lunch plaatsvindt. Vrijdag de uiteindelijke beslissing genomen om zaterdag hanami te gaan vieren, want de voorspelling voor zaterdag is beter dan die van zondag. Zaterdag begon bewolkt, maar tegen half 11 maakten de wolken plaats voor een strak blauwe hemel en de zon kwam in al zijn felheid tevoorschijn. Een voorproefje op wat de zomer gaat brengen; heet en vochtig weer. Carlos en ik waren, samen met een collega, extra vroeg gegaan om een plaats te reserveren. Dat is de traditie, en vaak gaan mensen de avond van te voren al naar het park om, door middel van een stuk plastic of een touw om een groep bomen, hun plaats te reserveren. Wij waren nog mooi op tijd en hadden een goed plaatsje weten te bemachtigen.
Om 11 uur kwam de rest van de groep, sommigen met het gezin, anderen alleen. De manager bracht een toast uit op de groep en opende het feest. We hebben heerlijk genoten van een lunch met allerlei Japanse lekkernijen. Aan alcohol geen gebrek, ondanks het vroege uur werden de eerste flessen en blikjes meteen om 11 uur open gemaakt. Voor sommigen hakte het er goed in, vooral omdat de zon zo fel aanwezig was. Het was heel erg gezellig en een hele leuke gelegenheid om onze collega’s wat beter te leren kennen. Om twee uur was het “officiële” gedeelte voorbij en zijn over de braderie gelopen, die voor deze gelegenheid in het park was opgezet. Daar kon je eten kopen en handwerk zoals vlechtwerk, aardewerk etc. En natuurlijk waren er spelletjes voor de kids. Al met al een hele geslaagde dag, die we ’s avonds hebben afgesloten met een etentje aan de haven in Nagasaki, lekker buiten op het terras genieten van verse kreeft...
Maar het weer is niet altijd geweldig, wat dat betreft is het wel een beetje zoals in Nederland. Zaterdag heerlijk zonnig en zeer warme temperaturen. Zondag begon ook zwaar bewolkt, maar helaas ging dat niet over in een zonnige dag, maar een dag met veel regen en wind. In eerste instantie hadden we het idee om ons niet te laten kisten door het weer, gekleed op een fikse wandeling vertrekken we in de auto richting Nomozaki, aan het einde van dit schiereiland. Oké, het regende bij vertrek, maar we zitten aan het water, dus dat kan overwaaien. Maar... het kan ook erger worden, en dat was deze keer het geval, we zijn halverwege dus maar weer omgedraaid, de ruitenwissers konden maar met moeite het zicht door de voorruit vrij houden. Bij regen is één van de redelijke alternatieven een overdekt winkelcentrum met een 100 yen shop, er is altijd wel iets nodig, wat dan ook de “pijn” van een verregende zondag verzacht. Als afsluiter gaan we met onze buit uit de 100 yen shop, lekker genieten van een kop koffie en een broodje. Op de eerste etage, voor de raam is ons favoriete plekje, en dan heerllijk mensen kijken...
Vorige week zijn Karin en Gerard, met de kids op bezoek geweest. Zij zijn vrienden van ons uit Nederland en wonen in Kumamoto, zo’n drie uur rijden van Nagasaki. We hebben lekker bijgekletst en heerlijk genoten van hun kids. Vreselijk gelachen om Hugo, die zo trots is dat hij al op het potje kan, dat hij iedere 5 minuten het ding naar het balkon draagt om daar weer zijn kunsten te laten zien. Carlos heeft Indra’s hart gestolen. Zij deed geen stap zonder hem, en hield iedere keer zijn hand vast, een geweldig gezicht. Met haar 4 jaar kon ze nog niet helemaal begrijpen hoe het nou kon dat wij ook hier waren. We hebben haar verteld dat we ook in Japan wonen en dat we nu in een flat wonen. Toen we net onze flat uit waren, vroeg ze wanneer we naar ons huis gingen. Ja... jullie wonen in deze flat, maar wanneer gaan we naar jullie huis?
We hebben ze een beetje van Nagasaki laten zien en bij een bezoek aan Nagasaki mag het “Atomic Bomb Museum” niet ontbreken, heel indrukwekkend. Carlos en ik hebben het museum op de “kinder snelheid” gezien en stonden als snel met Indra en Hugo buiten, zodat Karin en Gerard op hun gemak het museum konden bekijken. Mt. Inasa stond ook op het lijstje, vandaar heb je een geweldig uitzicht over de stad. Gelukkig was het weer redelijk, zodat we ook inderdaad van het uitzicht konden genieten.
Zondag zijn we naar de tulpen gaan kijken in “Huis ten Bosch”. Wel grappig, in Nederland nooit naar de bollenvelden geweest, en hier gaan we de tulpen bekijken. “Huis ten Bosch” is een themapark over, hoe kan het ook anders, Nederland. Er zijn verschillende gebouwen op ware grootte nagebouwd zoals de Domtoren en uiteraard Huis ten Bosch. Eenmaal aangekomen wat het te laat om het park nog in te gaan, maar we hebben ons prima vermaakt en hadden van buitenaf een geweldig uitzicht over een deel van het park. Lang leve de selftimer op de camera, zodat we toch een mooie groepsfoto hebben kunnen maken, inclusief de tulpen en Nederlandse molen.
We moeten snel een beslissing nemen, want een fikse regenbui in dit stadium van de bloem, zal er voor zorgen dat de halve boom binnen de kortste tijd leeg zal zijn. Goed weer is natuurlijk ook van belang, want we gaan met z’n allen picknicken in een park, onder een dak van sakura. Er is een park vol “sakura” bomen waar traditioneel de ASML Isahaya lunch plaatsvindt. Vrijdag de uiteindelijke beslissing genomen om zaterdag hanami te gaan vieren, want de voorspelling voor zaterdag is beter dan die van zondag. Zaterdag begon bewolkt, maar tegen half 11 maakten de wolken plaats voor een strak blauwe hemel en de zon kwam in al zijn felheid tevoorschijn. Een voorproefje op wat de zomer gaat brengen; heet en vochtig weer. Carlos en ik waren, samen met een collega, extra vroeg gegaan om een plaats te reserveren. Dat is de traditie, en vaak gaan mensen de avond van te voren al naar het park om, door middel van een stuk plastic of een touw om een groep bomen, hun plaats te reserveren. Wij waren nog mooi op tijd en hadden een goed plaatsje weten te bemachtigen.
Om 11 uur kwam de rest van de groep, sommigen met het gezin, anderen alleen. De manager bracht een toast uit op de groep en opende het feest. We hebben heerlijk genoten van een lunch met allerlei Japanse lekkernijen. Aan alcohol geen gebrek, ondanks het vroege uur werden de eerste flessen en blikjes meteen om 11 uur open gemaakt. Voor sommigen hakte het er goed in, vooral omdat de zon zo fel aanwezig was. Het was heel erg gezellig en een hele leuke gelegenheid om onze collega’s wat beter te leren kennen. Om twee uur was het “officiële” gedeelte voorbij en zijn over de braderie gelopen, die voor deze gelegenheid in het park was opgezet. Daar kon je eten kopen en handwerk zoals vlechtwerk, aardewerk etc. En natuurlijk waren er spelletjes voor de kids. Al met al een hele geslaagde dag, die we ’s avonds hebben afgesloten met een etentje aan de haven in Nagasaki, lekker buiten op het terras genieten van verse kreeft...
Maar het weer is niet altijd geweldig, wat dat betreft is het wel een beetje zoals in Nederland. Zaterdag heerlijk zonnig en zeer warme temperaturen. Zondag begon ook zwaar bewolkt, maar helaas ging dat niet over in een zonnige dag, maar een dag met veel regen en wind. In eerste instantie hadden we het idee om ons niet te laten kisten door het weer, gekleed op een fikse wandeling vertrekken we in de auto richting Nomozaki, aan het einde van dit schiereiland. Oké, het regende bij vertrek, maar we zitten aan het water, dus dat kan overwaaien. Maar... het kan ook erger worden, en dat was deze keer het geval, we zijn halverwege dus maar weer omgedraaid, de ruitenwissers konden maar met moeite het zicht door de voorruit vrij houden. Bij regen is één van de redelijke alternatieven een overdekt winkelcentrum met een 100 yen shop, er is altijd wel iets nodig, wat dan ook de “pijn” van een verregende zondag verzacht. Als afsluiter gaan we met onze buit uit de 100 yen shop, lekker genieten van een kop koffie en een broodje. Op de eerste etage, voor de raam is ons favoriete plekje, en dan heerllijk mensen kijken...
Vorige week zijn Karin en Gerard, met de kids op bezoek geweest. Zij zijn vrienden van ons uit Nederland en wonen in Kumamoto, zo’n drie uur rijden van Nagasaki. We hebben lekker bijgekletst en heerlijk genoten van hun kids. Vreselijk gelachen om Hugo, die zo trots is dat hij al op het potje kan, dat hij iedere 5 minuten het ding naar het balkon draagt om daar weer zijn kunsten te laten zien. Carlos heeft Indra’s hart gestolen. Zij deed geen stap zonder hem, en hield iedere keer zijn hand vast, een geweldig gezicht. Met haar 4 jaar kon ze nog niet helemaal begrijpen hoe het nou kon dat wij ook hier waren. We hebben haar verteld dat we ook in Japan wonen en dat we nu in een flat wonen. Toen we net onze flat uit waren, vroeg ze wanneer we naar ons huis gingen. Ja... jullie wonen in deze flat, maar wanneer gaan we naar jullie huis?
We hebben ze een beetje van Nagasaki laten zien en bij een bezoek aan Nagasaki mag het “Atomic Bomb Museum” niet ontbreken, heel indrukwekkend. Carlos en ik hebben het museum op de “kinder snelheid” gezien en stonden als snel met Indra en Hugo buiten, zodat Karin en Gerard op hun gemak het museum konden bekijken. Mt. Inasa stond ook op het lijstje, vandaar heb je een geweldig uitzicht over de stad. Gelukkig was het weer redelijk, zodat we ook inderdaad van het uitzicht konden genieten.
Zondag zijn we naar de tulpen gaan kijken in “Huis ten Bosch”. Wel grappig, in Nederland nooit naar de bollenvelden geweest, en hier gaan we de tulpen bekijken. “Huis ten Bosch” is een themapark over, hoe kan het ook anders, Nederland. Er zijn verschillende gebouwen op ware grootte nagebouwd zoals de Domtoren en uiteraard Huis ten Bosch. Eenmaal aangekomen wat het te laat om het park nog in te gaan, maar we hebben ons prima vermaakt en hadden van buitenaf een geweldig uitzicht over een deel van het park. Lang leve de selftimer op de camera, zodat we toch een mooie groepsfoto hebben kunnen maken, inclusief de tulpen en Nederlandse molen.