Nikko
18 Aug 2006
Zo af en toe is een reis naar ons Yokohama kantoor makkelijk te combineren met een toeristisch weekendje. Samen met Paulien, een Nederlandse collega die in ons Shinagawa (Tokyo) kantoor werkt, ga ik naar Nikko.
Maar natuurlijk zijn er eerst de etentjes met de Yokohama collega's. Deze keer op een speciale locatie, het restaurant van de echtgenoot van Kato-san. Zij is mijn Japanse collega die mijn functie overneemt. We worden extra lekker verwend, en het begint al met een sashimi schotel van het huis... smullen.
Kazuko Kato heeft het maar getroffen met zo'n goede kok als echtgenoot
Paulien heeft uitgezocht hoe we in Nikko komen, en een hotel geregeld. Zaterdag morgen staan we al vroeg naast ons bed, want het is 2.5 uur met de trein. Nikko is een bedevaart oord, bekend om z'n vele tempels en de mooie natuur.
De eigenaar van ons hotel heeft ons verteld dat er 's avonds een Nô uitvoering is, in de open lucht. Hij regelt kaartjes voor ons, en 's avonds gaan we naar het plein, waar het decor al klaar staat. We begrijpen niets van wat we op het toneel zien. Het gaat allemaal super langzaam. Ze doen er soms wel bijna 10 minuten over om vijf meter te lopen. Dit is niet het theater waar wij warm voor gaan lopen, maar we blijven geduldig zitten....
De lucht begint flink donker te worden. We krijgen poncho's en in een mum van tijd is het publiek omgetoverd in groep geplastificeerde toeschouwers. Maar iedereen blijft zitten. Op het toneel worden de spelers beschermd met paraplu's. Op een gegeven moment gaat het toch te hard regenen, zodat de voorstelling gestaakt wordt. Iedereen gaat schuilen en na een half uur is de bui voorbij, en gaat iedereen weer zitten. Het lijkt erop dat de spelers een trein moeten halen of zo. Het tempo is flink opgeschroefd en in no time is de voorstelling voorbij. Wij vinden het prima.
Gelukkig is het de volgende dag weer droog. We nemen de bus naar de Kegon Falls. Erg indrukwekkend.
Op de terugweg doen we nog een warmwaterbron aan, waar we lekker gaan badderen. We zijn weer lekker uitgerust en besluiten om door de bossen terug naar Nikko te lopen. Dat was zeer de moeite waard. We lopen langs een riviertje en komen deze rij met Boeddha's tegen.
Nikko is een erg mooie bestemming. Daar ga ik nog wel een keer met Carlos naartoe.
Maar natuurlijk zijn er eerst de etentjes met de Yokohama collega's. Deze keer op een speciale locatie, het restaurant van de echtgenoot van Kato-san. Zij is mijn Japanse collega die mijn functie overneemt. We worden extra lekker verwend, en het begint al met een sashimi schotel van het huis... smullen.
Kazuko Kato heeft het maar getroffen met zo'n goede kok als echtgenoot
Paulien heeft uitgezocht hoe we in Nikko komen, en een hotel geregeld. Zaterdag morgen staan we al vroeg naast ons bed, want het is 2.5 uur met de trein. Nikko is een bedevaart oord, bekend om z'n vele tempels en de mooie natuur.
De eigenaar van ons hotel heeft ons verteld dat er 's avonds een Nô uitvoering is, in de open lucht. Hij regelt kaartjes voor ons, en 's avonds gaan we naar het plein, waar het decor al klaar staat. We begrijpen niets van wat we op het toneel zien. Het gaat allemaal super langzaam. Ze doen er soms wel bijna 10 minuten over om vijf meter te lopen. Dit is niet het theater waar wij warm voor gaan lopen, maar we blijven geduldig zitten....
De lucht begint flink donker te worden. We krijgen poncho's en in een mum van tijd is het publiek omgetoverd in groep geplastificeerde toeschouwers. Maar iedereen blijft zitten. Op het toneel worden de spelers beschermd met paraplu's. Op een gegeven moment gaat het toch te hard regenen, zodat de voorstelling gestaakt wordt. Iedereen gaat schuilen en na een half uur is de bui voorbij, en gaat iedereen weer zitten. Het lijkt erop dat de spelers een trein moeten halen of zo. Het tempo is flink opgeschroefd en in no time is de voorstelling voorbij. Wij vinden het prima.
Gelukkig is het de volgende dag weer droog. We nemen de bus naar de Kegon Falls. Erg indrukwekkend.
Op de terugweg doen we nog een warmwaterbron aan, waar we lekker gaan badderen. We zijn weer lekker uitgerust en besluiten om door de bossen terug naar Nikko te lopen. Dat was zeer de moeite waard. We lopen langs een riviertje en komen deze rij met Boeddha's tegen.
Nikko is een erg mooie bestemming. Daar ga ik nog wel een keer met Carlos naartoe.