Hokaido
23 Aug 2006
Augustus is de beste maand om Hokkaido te bezoeken. Tenminste, als je van de zon houdt. Als het meest noorderlijke eiland van Japan, heeft Hokkaido een korte zomer en nogal strenge winters. Maar ze zijn er op voorbereid. Je hebt er de mooiste winkelcentra, helemaal overdekt, maar ingericht alsof je buiten bent.
Wij kiezen voor de zon en vallen bij aankomst met de neus in de boter: er is een festival aan de gang. Veel bier, in allerlei vormen je eigen biertap op tafel, en een optocht met een geisha en haar entourage.
Die optocht ging niet zo snel, maar ja, dat kan ook niet anders wanneer je moet lopen op plateauzolen van minstens 30cm. De achtergrond van het festival is ons nooit duidelijk geworden, maar het was wel heel mooi om te zien.
Als eiland, is het er natuurlijk genieten van de verse vis en krab. Het mooiste is dat het ook nog betaalbaar is. Twee van die flinke krabben voor zo'n 60 euro. De meloenen daarentegen zijn van een hele andere prijsklasse dan we gewend zijn: 30 euro.
Hokkaido is beroemd om z'n bier: Sapporo bier. Natuurlijk gaan we naar het bier museum. Carlos proeft de verschillende bieren, en ze vallen allemaal goed in de smaak...
De volgende stop was het wijn museum, in Furano. Ook daar hebben we uit menig vaatje getapt. Maar we hebben het netjes gehouden, per slot van rekening was het nog vroeg, en we moesten nog verder met de auto, dus...
Naast het bier, is Hokkaido ook bekend om de melkproducten. Wij op zoek naar de koeien. We kwamen genoeg borden tegen die waarschuwen voor overstekende beren en herten, maar een koe was nog niet zo snel gevonden. Een nepkoe hadden we wel zo gevonden, en voor 100 yen kon je 'm melken, dus daar zat de stadse meid, met een emmertje aan haar voeten de nepkoe te melken. Als je maar lol hebt... Het bleek dat de koeien op stal stonden, het was waarschijnlijk te warm voor ze om buiten te zijn.
Naast de lokale dranken, hebben we ook geproeft van de lokale cultuur. Een voorstelling van de "northern people" de Ainu, de oorspronkelijke bewoners van Hokkaido stond natuurlijk ook op het programma. Daar kregen we uitleg over de gewoontes van de Ainu, wat verder werd gedemonstreerd in de vorm van zang en dans.
In het gevangenis museum zijn we in de geschiedenis van het gevangeniswezen gedoken. Daar wordt je niet vrolijk van, maar ja, van welke gevangenis wordt je wel vrolijk?
De natuur is ook heel erg mooi in Hokkaido. We hebben heel wat mooie wandelingen gemaakt.
De wandeling die we als afsluiter van de vacantie hadden gepland, was wel erg heftig. Het was erg warm en het grootste deel van de wandeling was zonder beschutting en dus in de felle zon. Af en toe kwamen we een bordje tegen, die onze voortgang aangaf. Wat, pas op de helft???
Maar het was absoluut de moeite waard, het uitzicht was adembenemend. Uiteraard moest er ook een steentje toegevoegd worden aan het mini bergje op de top van de berg.
Wij kiezen voor de zon en vallen bij aankomst met de neus in de boter: er is een festival aan de gang. Veel bier, in allerlei vormen je eigen biertap op tafel, en een optocht met een geisha en haar entourage.
Die optocht ging niet zo snel, maar ja, dat kan ook niet anders wanneer je moet lopen op plateauzolen van minstens 30cm. De achtergrond van het festival is ons nooit duidelijk geworden, maar het was wel heel mooi om te zien.
Als eiland, is het er natuurlijk genieten van de verse vis en krab. Het mooiste is dat het ook nog betaalbaar is. Twee van die flinke krabben voor zo'n 60 euro. De meloenen daarentegen zijn van een hele andere prijsklasse dan we gewend zijn: 30 euro.
Hokkaido is beroemd om z'n bier: Sapporo bier. Natuurlijk gaan we naar het bier museum. Carlos proeft de verschillende bieren, en ze vallen allemaal goed in de smaak...
De volgende stop was het wijn museum, in Furano. Ook daar hebben we uit menig vaatje getapt. Maar we hebben het netjes gehouden, per slot van rekening was het nog vroeg, en we moesten nog verder met de auto, dus...
Naast het bier, is Hokkaido ook bekend om de melkproducten. Wij op zoek naar de koeien. We kwamen genoeg borden tegen die waarschuwen voor overstekende beren en herten, maar een koe was nog niet zo snel gevonden. Een nepkoe hadden we wel zo gevonden, en voor 100 yen kon je 'm melken, dus daar zat de stadse meid, met een emmertje aan haar voeten de nepkoe te melken. Als je maar lol hebt... Het bleek dat de koeien op stal stonden, het was waarschijnlijk te warm voor ze om buiten te zijn.
Naast de lokale dranken, hebben we ook geproeft van de lokale cultuur. Een voorstelling van de "northern people" de Ainu, de oorspronkelijke bewoners van Hokkaido stond natuurlijk ook op het programma. Daar kregen we uitleg over de gewoontes van de Ainu, wat verder werd gedemonstreerd in de vorm van zang en dans.
In het gevangenis museum zijn we in de geschiedenis van het gevangeniswezen gedoken. Daar wordt je niet vrolijk van, maar ja, van welke gevangenis wordt je wel vrolijk?
De natuur is ook heel erg mooi in Hokkaido. We hebben heel wat mooie wandelingen gemaakt.
De wandeling die we als afsluiter van de vacantie hadden gepland, was wel erg heftig. Het was erg warm en het grootste deel van de wandeling was zonder beschutting en dus in de felle zon. Af en toe kwamen we een bordje tegen, die onze voortgang aangaf. Wat, pas op de helft???
Maar het was absoluut de moeite waard, het uitzicht was adembenemend. Uiteraard moest er ook een steentje toegevoegd worden aan het mini bergje op de top van de berg.