Shikoku
05 Jan 2007
Omdat we afscheid gaan nemen van het zuiden van Japan, grijpen we de laatste vacantieweek aan om Shikoku te bezoeken. De trip is eigenlijk gepland om samen met Emmie te doen. Helaas is er iets fout gegaan met haar boeking en kan ze niet naar Japan komen. Yuko zag het wel zitten om met ons mee te gaan. Ze kan niet meteen mee, maar we spreken af dat ze zaterdag met de trein naar Matsuyama komt. Daar pikken we haar 's avonds op en kan het feest beginnen.
Het is allemaal strak gepland. Vrijdag 29 december komen de verhuizers om de spullen die mee naar Aizu-Wakamatsu gaan, in te pakken. 's Middags gaan we naar Isahaya, om met de collega's het einde jaar te vieren met een rice cake making party. Dan vertrekken we richting Fukuoka. Zaterdag 6 januari komen we dan weer terug in Nagasaki. Meteen 's avonds met de vriendenclub eten en afscheid "vieren". Zondag vliegen we naar Tokyo en is het hoofdstuk Nagasaki officieel afgesloten.
Er wordt weer hard gewerkt om de rijst fijn te stampen zodat er koekjes van gemaakt kunnen worden.
Oesters op de barbecue...
Maar eerst dus de rice cake making party. We hadden we heel veel geluk met het weer. Wel wat frisjes, maar lekker zonnig en droog. Er was weer een overvloed aan rijst koekjes en ook dit jaar was er een oester bbq. Met ons buikje vol reden we naar Fukuoka.
Kawachi-san en Ide-san, altijd hulpvaardig wanneer er weer iets vertaald of geregeld moest worden.
Een deel van het Isahaya team
De volgende dag zijn we naar Shikoku gereden. Shikoku is een groot eiland ten zuiden van Hiroshima. Via een lange brug en verschillende eilandjes komen we bij Shikoku. Op een van die eilandjes ligt Hill of Hope, een marmeren beeldentuin.
Kurushima brug, via verschillende eilandjes leidt deze brug ons naar Shikoku.
Hill of Hope
In Matsuyama hebben we onze eerste overnachting. Nog een dag wachten en dan komt Yuko met de trein in Matsuyama aan. We besluiten om het kasteel te bezoeken.
Shikoku is bekend om de langste pelgrim tocht in Japan. Hij is 1400 km lang en gaat langs 88 tempels. Die doen wij niet, maar we bezoeken uiteraard wel een paar tempels.
Maar eerst is het tijd om nieuwjaar te vieren. Het begon niet erg hoopvol, met moeite konden we een restaurant vinden dat open was. Maar daarna ging het toch wel beter, Yuko en Lenette dansen op de bar, terwijl op het grote beeldscherm een bloederige K1 wedstrijd te zien is!
Onze eerste stop met Yuko is Uchiko. Een historisch dorpje, waar veel toeristen komen. Helaas is het uitgestorven wanneer wij aankomen, en het museum en de meeste winkeltjes zijn dicht. Mischien omdat het 1 januari is....
Een van de hoogtepunten van de reis is het stierenvechten in Uwajima. De stieren worden in een ring tegenover elkaar gezet. In volle vaart botsen ze met de koppen tegen elkaar en begint het geduw en getrek. Wie het eerst wegloopt voor de ander, heeft verloren. Ze worden aangemoedigd door het publiek maar ook door de verzorgers. Zij staan ook in de ring en door te schreeuwen porren ze de beesten op.
De volgende dag gaan we naar Kochi. Ook daar bezoeken we het kasteel, maar we gaan ook naar het Sakamoto Ryoma Museum. Alles is in het Japans, dus we doen weer een beroep op Yuko om het een en ander te vertalen.
Wanneer we in de Oboke kloof aankomen, is het weer omgeslagen; het is erg koud. We wandelen wat door het dorpje en maken een boottocht over de Yoshino-gawa rivier. Op de boot staat een lage tafel. Aan de onderkant van het tafelblad zit een verwarming. De schoenen gaan uiteraard uit en met de benen onder de tafel, en de deken over onze schoot, blijven we toch redelijk warm.
Over de koof is een brug gespannen. Vroeger was hij alleen van bamboe gemaakt, tegenwoordig is hij van staalkabels en wordt de bamboe er omheen gedraaid voor het effect. Hij is dus wel stevig, maar toch wiebelt het heel erg...
De volgende stop is Kotohira. We slapen in een traditionele ryokan en krijgen een koningsmaal voorgeschoteld.
We hebben een speciale tempel uitgezocht om te bezoeken: Konpira-san. Je moet er ruim 1400 treden voor beklimmen, maar je krijgt er wel een mooi uitzicht voor terug.
De eerste trede.....
.... eindelijk zijn we boven. Nu moeten we dezelfde weg terug...
Dan is het tijd om terug naar Nagasaki te gaan. We doen onderweg Kurashiki aan. Het heeft een historische wijk, vol met winkeltjes waar de laatste inkopen gedaan worden.
Uitkijkpunt bij de Seto-Ohashi brug
winkelen, winkelen, winkelen...
We overnachten in Hiroshima,en rijden de volgende dag door naar Nagasaki. Einde van weer een geweldige vacantie!
Het is allemaal strak gepland. Vrijdag 29 december komen de verhuizers om de spullen die mee naar Aizu-Wakamatsu gaan, in te pakken. 's Middags gaan we naar Isahaya, om met de collega's het einde jaar te vieren met een rice cake making party. Dan vertrekken we richting Fukuoka. Zaterdag 6 januari komen we dan weer terug in Nagasaki. Meteen 's avonds met de vriendenclub eten en afscheid "vieren". Zondag vliegen we naar Tokyo en is het hoofdstuk Nagasaki officieel afgesloten.
Er wordt weer hard gewerkt om de rijst fijn te stampen zodat er koekjes van gemaakt kunnen worden.
Oesters op de barbecue...
Maar eerst dus de rice cake making party. We hadden we heel veel geluk met het weer. Wel wat frisjes, maar lekker zonnig en droog. Er was weer een overvloed aan rijst koekjes en ook dit jaar was er een oester bbq. Met ons buikje vol reden we naar Fukuoka.
Kawachi-san en Ide-san, altijd hulpvaardig wanneer er weer iets vertaald of geregeld moest worden.
Een deel van het Isahaya team
De volgende dag zijn we naar Shikoku gereden. Shikoku is een groot eiland ten zuiden van Hiroshima. Via een lange brug en verschillende eilandjes komen we bij Shikoku. Op een van die eilandjes ligt Hill of Hope, een marmeren beeldentuin.
Kurushima brug, via verschillende eilandjes leidt deze brug ons naar Shikoku.
Hill of Hope
In Matsuyama hebben we onze eerste overnachting. Nog een dag wachten en dan komt Yuko met de trein in Matsuyama aan. We besluiten om het kasteel te bezoeken.
Shikoku is bekend om de langste pelgrim tocht in Japan. Hij is 1400 km lang en gaat langs 88 tempels. Die doen wij niet, maar we bezoeken uiteraard wel een paar tempels.
Maar eerst is het tijd om nieuwjaar te vieren. Het begon niet erg hoopvol, met moeite konden we een restaurant vinden dat open was. Maar daarna ging het toch wel beter, Yuko en Lenette dansen op de bar, terwijl op het grote beeldscherm een bloederige K1 wedstrijd te zien is!
Onze eerste stop met Yuko is Uchiko. Een historisch dorpje, waar veel toeristen komen. Helaas is het uitgestorven wanneer wij aankomen, en het museum en de meeste winkeltjes zijn dicht. Mischien omdat het 1 januari is....
Een van de hoogtepunten van de reis is het stierenvechten in Uwajima. De stieren worden in een ring tegenover elkaar gezet. In volle vaart botsen ze met de koppen tegen elkaar en begint het geduw en getrek. Wie het eerst wegloopt voor de ander, heeft verloren. Ze worden aangemoedigd door het publiek maar ook door de verzorgers. Zij staan ook in de ring en door te schreeuwen porren ze de beesten op.
De volgende dag gaan we naar Kochi. Ook daar bezoeken we het kasteel, maar we gaan ook naar het Sakamoto Ryoma Museum. Alles is in het Japans, dus we doen weer een beroep op Yuko om het een en ander te vertalen.
Wanneer we in de Oboke kloof aankomen, is het weer omgeslagen; het is erg koud. We wandelen wat door het dorpje en maken een boottocht over de Yoshino-gawa rivier. Op de boot staat een lage tafel. Aan de onderkant van het tafelblad zit een verwarming. De schoenen gaan uiteraard uit en met de benen onder de tafel, en de deken over onze schoot, blijven we toch redelijk warm.
Over de koof is een brug gespannen. Vroeger was hij alleen van bamboe gemaakt, tegenwoordig is hij van staalkabels en wordt de bamboe er omheen gedraaid voor het effect. Hij is dus wel stevig, maar toch wiebelt het heel erg...
De volgende stop is Kotohira. We slapen in een traditionele ryokan en krijgen een koningsmaal voorgeschoteld.
We hebben een speciale tempel uitgezocht om te bezoeken: Konpira-san. Je moet er ruim 1400 treden voor beklimmen, maar je krijgt er wel een mooi uitzicht voor terug.
De eerste trede.....
.... eindelijk zijn we boven. Nu moeten we dezelfde weg terug...
Dan is het tijd om terug naar Nagasaki te gaan. We doen onderweg Kurashiki aan. Het heeft een historische wijk, vol met winkeltjes waar de laatste inkopen gedaan worden.
Uitkijkpunt bij de Seto-Ohashi brug
winkelen, winkelen, winkelen...
We overnachten in Hiroshima,en rijden de volgende dag door naar Nagasaki. Einde van weer een geweldige vacantie!