Kantoorleven in Isahaya
07 Aug 2005
Alhoewel dit verhaaltje al weer een hele tijd op de plank lag, en er inmiddels het een en ander is veranderd: Carlos is naar de kapper geweest (en Thomas ook), het kantoor heeft een opruim actie ondergaan, en we hebben nu een échte vergaderruimte, komt het er maar niet van om een nieuwe versie te maken. Omdat dit verhaaltje, en het filmpje, toch een beetje een beeld geeft van het kantoor hier, willen we je deze indruk van het kantoorleven in Isahaya niet ontnemen. Misschien komt er nog eens een update, maar dan heb je dit in ieder geval "meegemaakt".
Het kantoorleven in Isayaha is wel even wennen, vergeleken met dat in Veldhoven. Het grote verschil is natuurlijk dat we hier “cubicles” hebben; waarbij je bureau wordt omzoomd met een opstaand wandje. De oppervlakte van je bureau en de ruimte eronder, is “jouw” ruimte. Daar moet je alles mee doen, geen aparte kast om je spullen in op te bergen, of een bureau blok met hangmappen. Carlos zit met 2 anderen, en zij hebben geen tussenwandjes, je ziet duidelijk het verschil tussen hun opstelling (zakelijk, geen fratsen) en die van mijn buurvrouw en mij (gezellig aangekleed).
Aangezien het oppervlakte van je bureau ongeveer de helft is van dat van een bureau in Veldhoven, is het inrichten van je werkplek een kwestie van een kleine 10 minuten. Omdat we onze laptop uit Veldhoven hebben meegenomen, hebben we het geluk dat we een “desk set” (docking station, scherm, keyboard) hebben. Dat werkt toch een stuk fijner dan de hele dag op je laptopje zitten friemelen. Helaas voor onze collega’s is hier de laptop de standaard, zonder desk set. Natuurlijk neemt zo’n desk set al bijna de helft van je bureau in beslag, maar we zouden niet zonder willen zijn. Ook Isahaya heeft een 100 yen shop, lekker handig want daar kun je kleine plankjes kopen, die je dan in je cubicle bevestigt, zodat je meer ruimte hebt om spullen neer te zetten. Het went snel, en voor je het weet is het heel normaal dat je geen kast met planken hebt, of een bureaublok met hangmappen. De eerst stap naar een paperless office...
Zo ongeveer iedereen heeft een mobiele telefoon, maar uiteraard is er ook een vast telefoonnummer. Wanneer dat nummer gebeld wordt, neemt de secretaresse (en onze steun en toeverlaat in het regelen van “Japanse zaken&rdquo
de telefoon op. Doorverbinden is er natuurlijk niet bij, want iedereen heeft een mobiele telefoon, dus komt ze naar je toe om de telefoon te geven. Wanneer je je gesprek beëindigd hebt, breng je ‘m weer terug.
We hebben een grote vergadertafel in de “algemene” ruimte staan, en een aparte vergaderruimte. Vertrouwelijke vergaderingen kun je er niet voeren, want de wandjes houden zo ongeveer een halve meter vóór het plafond op. De meeste vergaderingen gaan met de conferentie telefoon, en iedereen in het kantoor kan dan meegenieten van de gesprekken en discussies die er gevoerd worden. Er staan wel veranderingen op stapel, er moet een nieuwe vergaderruimte komen en er moet opgeruimd worden. Dat laatste is inderdaad hoog tijd, de helft van de al schaarse ruimte wordt ingenomen door dozen waarvan niet altijd duidelijk is wat er in zit en hoe lang ze er al staan, vooral Lenette vindt dat maar niks, Carlos is er al aan gewend en zit er niet mee...
De totale oppervlakte van het kantoor is zo klein dat je bij wijze van spreken maar 3 stappen verwijderd bent van welk doel dan ook, of het nou de printer, fax, de koffie automaat of de toilet is, veel meer dan drie stappen hoef je niet te zetten. Dat is wel heel wat anders van in Veldhoven, waar je soms 15 minuten onderweg bent naar een vergadering. Het nadeel is dat je per week het volume zitvlees voelt groeien, en dat is nou ook weer niet de bedoeling. Om dat proces een beetje onder controle te houden, hebben we een hometrainer aangeschaft. Lenette is niet zo fanatiek, die zit liever met de laptop op de bank te mailen, en heeft nog niet zoveel zweetdruppeltjes geproduceerd op dat ding, maar Carlos is (zoals verwacht) een stuk fanatieker en heeft er al heel wat kilometers op zitten.
Het kantoorleven in Isayaha is wel even wennen, vergeleken met dat in Veldhoven. Het grote verschil is natuurlijk dat we hier “cubicles” hebben; waarbij je bureau wordt omzoomd met een opstaand wandje. De oppervlakte van je bureau en de ruimte eronder, is “jouw” ruimte. Daar moet je alles mee doen, geen aparte kast om je spullen in op te bergen, of een bureau blok met hangmappen. Carlos zit met 2 anderen, en zij hebben geen tussenwandjes, je ziet duidelijk het verschil tussen hun opstelling (zakelijk, geen fratsen) en die van mijn buurvrouw en mij (gezellig aangekleed).
Aangezien het oppervlakte van je bureau ongeveer de helft is van dat van een bureau in Veldhoven, is het inrichten van je werkplek een kwestie van een kleine 10 minuten. Omdat we onze laptop uit Veldhoven hebben meegenomen, hebben we het geluk dat we een “desk set” (docking station, scherm, keyboard) hebben. Dat werkt toch een stuk fijner dan de hele dag op je laptopje zitten friemelen. Helaas voor onze collega’s is hier de laptop de standaard, zonder desk set. Natuurlijk neemt zo’n desk set al bijna de helft van je bureau in beslag, maar we zouden niet zonder willen zijn. Ook Isahaya heeft een 100 yen shop, lekker handig want daar kun je kleine plankjes kopen, die je dan in je cubicle bevestigt, zodat je meer ruimte hebt om spullen neer te zetten. Het went snel, en voor je het weet is het heel normaal dat je geen kast met planken hebt, of een bureaublok met hangmappen. De eerst stap naar een paperless office...
Zo ongeveer iedereen heeft een mobiele telefoon, maar uiteraard is er ook een vast telefoonnummer. Wanneer dat nummer gebeld wordt, neemt de secretaresse (en onze steun en toeverlaat in het regelen van “Japanse zaken&rdquo
de telefoon op. Doorverbinden is er natuurlijk niet bij, want iedereen heeft een mobiele telefoon, dus komt ze naar je toe om de telefoon te geven. Wanneer je je gesprek beëindigd hebt, breng je ‘m weer terug.We hebben een grote vergadertafel in de “algemene” ruimte staan, en een aparte vergaderruimte. Vertrouwelijke vergaderingen kun je er niet voeren, want de wandjes houden zo ongeveer een halve meter vóór het plafond op. De meeste vergaderingen gaan met de conferentie telefoon, en iedereen in het kantoor kan dan meegenieten van de gesprekken en discussies die er gevoerd worden. Er staan wel veranderingen op stapel, er moet een nieuwe vergaderruimte komen en er moet opgeruimd worden. Dat laatste is inderdaad hoog tijd, de helft van de al schaarse ruimte wordt ingenomen door dozen waarvan niet altijd duidelijk is wat er in zit en hoe lang ze er al staan, vooral Lenette vindt dat maar niks, Carlos is er al aan gewend en zit er niet mee...
De totale oppervlakte van het kantoor is zo klein dat je bij wijze van spreken maar 3 stappen verwijderd bent van welk doel dan ook, of het nou de printer, fax, de koffie automaat of de toilet is, veel meer dan drie stappen hoef je niet te zetten. Dat is wel heel wat anders van in Veldhoven, waar je soms 15 minuten onderweg bent naar een vergadering. Het nadeel is dat je per week het volume zitvlees voelt groeien, en dat is nou ook weer niet de bedoeling. Om dat proces een beetje onder controle te houden, hebben we een hometrainer aangeschaft. Lenette is niet zo fanatiek, die zit liever met de laptop op de bank te mailen, en heeft nog niet zoveel zweetdruppeltjes geproduceerd op dat ding, maar Carlos is (zoals verwacht) een stuk fanatieker en heeft er al heel wat kilometers op zitten.