Yokohama
27 Apr 2005
Ja hoor, het is zo ver, Lenette gaat naar de grote stad. Een collega gaat weg, en ik moet wat taken van hem overnemen, Daar moet dus het een en ander over uitgelegd worden, dus het vliegtuig gepakt en richting Yokohama. Op het vliegveld van Tokyo Haneda, neem je een shuttle bus naar YCAT (Yokohama Central Air Termina). Kotake-san had een plattegrond gemailed, zou toch allemaal niet zo moeilijk moeten zijn, YCAT ligt zo ongeveer tegen het Yokohama trein station aan, het hotel waar ik zal overnachten ligt pal tegenover het station, en het kantoor weer 5 minuten lopen achter het hotel. Helaas ben ik niet gezegend met een goed richtingsgevoel.... In YCAT stonden allerlei richtingwijzers naar diverse warenhuizen en winkelcentra, maar het bordje naar het treinstation kon ik niet ontdekken.
Dan maar naar buiten, ik had per slot van rekening een plattegrond en het moest in de buurt zijn. Nou, dat wa het ook, maar er lag en snelweg tussen. Dus toch maar weer naar beneden, lopen slepen met het koffertje, rugzak met laptop en m'n tas, grrr. Een maal beneden liet het richtingsgevoel me weer in de steek, moest ik nou naar links of rechtdoor....Eindelijk sta ik dan voor het station, en ik zie het hotel liggen, maar voetgangers mogen niet oversteken... en aangezien de roltrap naar beneden een stuk makkelijker is dan een gewone trap naar boven, ben ik toch maar weer naar beneden gegaan. Soms is het handig wanneer een hotel meerdere ingangen heeft, dus ook in dit geval kwam het goed uit dat er ook een ingang in de kelder was...Nadat ik ingechecked was, ging ik gewapend met weer een andere plattegrond op weg naar het kantoor. Ojee, nou is het weer niet zo handig dat een hotel meerdere uitgangen heeft, welke bedoelen ze nou op de kaart. Onderweg heb ik het zelfs nog een keer aan de politie moeten vragen, dan zijn de twee woorden Japans die ik ken, en de universele handen-en-voeten-taal, toch wel handig, want hij spak geen woord Engels. Het bleek dat ik de verkeerde kant op gelopen was - hoe kan het ook anders? Eindelijk heb ik dan het kantoor gevonden. Ik hoor Carlos al: het boerinneke in de grote stad.
Inderdaad, met z'n 3.5 miljuoen inwoners, kun je Yokohama best wel een grote stad noemen. Eerste indruk is één en al beton. Het kantoor ligt op de zevende etage, maar een uitzicht is er niet, want het wordt omringd door andere hoge gebouwen. Het is erg leuk om de mensen te ontmoeten waar je eerder alleen maar van gehoord hebt, of alleen via de telefoon gesproken.
Vrijdags is een nationale feestdag, ik neem een vroege avondvlucht zodat ik nog een paar uurtjes de stad kan verkennen. Het plan is om de trein te nemen naar China Town, en dan via wat parken langs het water terug te lopen naar het hotel. Gewapend met de Lonely Planet ga ik naar het station.
Ik weet hoe de lijn heet die ik met hebben, maar helaas is de bewegwijzering van het trein traject in het Japans. Gelukkig is er een dame bij de tourist information, die vloeiend Engels spreekt en mij verteld welke lijn ik noet nemen, wat het kaartje gaat kosten en waar de kaart automaat staat. Nadat ik eerst heb afgekeken hoe de andere het doen, koop ik mijn kaartje en ga naar het perron. Eenmaal in de trein werd ik aangenaam verrast door een lichtkrantje die in Japans en Engels de naam van het volgende station aangaf, mooi, dat was goed geregeld.
Vóór China Town, nog even door Moto Machi gelopen, de bekende winkelstraat van Yokohama, voor mensen met een dikke portemonnaie. Uiteraard duurde de wandeling door China Town langer dan gepland, ik kon door de wirwar van straatjes de uitgang naar de haven niet zo snel vinden. Het was heerlijk weer, en door het lange weekend ook lekker druk.
Langs het water liggen mooie grote parken. Ze sluiten niet helemaal op elkaar aan, maar het gaf zelfs mij niet teveel problemen om van het ene park naar het andere te lopen. Al met al weer lekker wat kilometers in de benen. De timing was perfect, toen ik terug was bij het hotel, was het ook tijd om weer terug te gaan naar het vliegveld. Yokohama is een leuke stad, maar ik ben blij dat we in Nagasaki wonen, is toch een stuk relaxter.
Dan maar naar buiten, ik had per slot van rekening een plattegrond en het moest in de buurt zijn. Nou, dat wa het ook, maar er lag en snelweg tussen. Dus toch maar weer naar beneden, lopen slepen met het koffertje, rugzak met laptop en m'n tas, grrr. Een maal beneden liet het richtingsgevoel me weer in de steek, moest ik nou naar links of rechtdoor....Eindelijk sta ik dan voor het station, en ik zie het hotel liggen, maar voetgangers mogen niet oversteken... en aangezien de roltrap naar beneden een stuk makkelijker is dan een gewone trap naar boven, ben ik toch maar weer naar beneden gegaan. Soms is het handig wanneer een hotel meerdere ingangen heeft, dus ook in dit geval kwam het goed uit dat er ook een ingang in de kelder was...Nadat ik ingechecked was, ging ik gewapend met weer een andere plattegrond op weg naar het kantoor. Ojee, nou is het weer niet zo handig dat een hotel meerdere uitgangen heeft, welke bedoelen ze nou op de kaart. Onderweg heb ik het zelfs nog een keer aan de politie moeten vragen, dan zijn de twee woorden Japans die ik ken, en de universele handen-en-voeten-taal, toch wel handig, want hij spak geen woord Engels. Het bleek dat ik de verkeerde kant op gelopen was - hoe kan het ook anders? Eindelijk heb ik dan het kantoor gevonden. Ik hoor Carlos al: het boerinneke in de grote stad.
Inderdaad, met z'n 3.5 miljuoen inwoners, kun je Yokohama best wel een grote stad noemen. Eerste indruk is één en al beton. Het kantoor ligt op de zevende etage, maar een uitzicht is er niet, want het wordt omringd door andere hoge gebouwen. Het is erg leuk om de mensen te ontmoeten waar je eerder alleen maar van gehoord hebt, of alleen via de telefoon gesproken.
Vrijdags is een nationale feestdag, ik neem een vroege avondvlucht zodat ik nog een paar uurtjes de stad kan verkennen. Het plan is om de trein te nemen naar China Town, en dan via wat parken langs het water terug te lopen naar het hotel. Gewapend met de Lonely Planet ga ik naar het station.
Ik weet hoe de lijn heet die ik met hebben, maar helaas is de bewegwijzering van het trein traject in het Japans. Gelukkig is er een dame bij de tourist information, die vloeiend Engels spreekt en mij verteld welke lijn ik noet nemen, wat het kaartje gaat kosten en waar de kaart automaat staat. Nadat ik eerst heb afgekeken hoe de andere het doen, koop ik mijn kaartje en ga naar het perron. Eenmaal in de trein werd ik aangenaam verrast door een lichtkrantje die in Japans en Engels de naam van het volgende station aangaf, mooi, dat was goed geregeld.
Vóór China Town, nog even door Moto Machi gelopen, de bekende winkelstraat van Yokohama, voor mensen met een dikke portemonnaie. Uiteraard duurde de wandeling door China Town langer dan gepland, ik kon door de wirwar van straatjes de uitgang naar de haven niet zo snel vinden. Het was heerlijk weer, en door het lange weekend ook lekker druk.
Langs het water liggen mooie grote parken. Ze sluiten niet helemaal op elkaar aan, maar het gaf zelfs mij niet teveel problemen om van het ene park naar het andere te lopen. Al met al weer lekker wat kilometers in de benen. De timing was perfect, toen ik terug was bij het hotel, was het ook tijd om weer terug te gaan naar het vliegveld. Yokohama is een leuke stad, maar ik ben blij dat we in Nagasaki wonen, is toch een stuk relaxter.